Golden Circle & West-IJsland

Dinsdag 11-6-2024

Het is hier lekker Nederlands plat in Stokkseyri, dus een mooie kans voor een poging tot hardlopen. Dat lukt nog ook en na deze heerlijke opstart gaan we richting Reykjavik. We rijden de weg af richting Grindavik, de plek waar momenteel de vulkaanuitbarstingen plaatsvinden. De bedoeling is dat we zo'n 20 km voor Grindavik de 42 nog op kunnen. De 42 loopt door een thermisch veld waar nog allerlei activiteit plaatsvindt door het magma dat zich vlak onder de aardkorst bevindt. Hierdoor ontstaan borrelende modderpoelen, stomend water en zo meer. Via traffic.is zien we dat de 42 gewoon begaanbaar is en eenmaal daar aangekomen klopt dat gelukkig ook. Google liet ons er niet doorheen rijden, een check via de plaatselijke infobronnen is dus wel belangrijk hier.

Maar voordat we daar zijn, rijden we nog kilometers lang door oude lavavelden. Het lavagesteente is begroeid met mos en dat is ook het enige dat er überhaupt op kan leven blijkbaar. Soms zien we echt nog grote hopen, die als een soort lavamuur naast de weg zijn geschoven. Waarschijnlijk nog uit de periode dat deze weg, de 427, aangelegd werd. Buiten deze asfaltweg is het gebied gewoon niet begaanbaar. 

Onder: aangekomen bij de T-splitsing is de 42 gelukkig open zoals op traffic-info werd aangegeven. Grindavik is duidelijk closed for the moment.

We zien na de afslag de omgeving met kleuren veranderen en zijn al snel bij de parkeerplaats van Seltún Geothermal Area. Hier is een prachtig stuk thermisch gebied begaanbaar gemaakt voor toeristen. Door de uitbarstingen in Grindavik lijken veel mensen deze hoek te mijden en zijn we er nu praktisch alleen. Zo af en toe komt er weer wat nieuw volk aan, maar het is erg rustig hier. Joepie dus!

De kleuren zijn fantastisch en de  borrelende modderpoelen en stoompluimen uit de aarde geven iets surrealistisch aan deze omgeving. Supermooi om te zien, hopelijk komt het op de foto's een beetje over. De diversiteit aan natuurschoon en de geologische achtergrond maken IJsland toch echt wel bijzonder. Onderstaand een stukje dat ik op internet vond.

De geologie van IJsland

IJsland is geologisch gezien een erg jong land, het is tussen de 16 en 17 miljoen jaar oud, terwijl de aarde al zo’n 4,5 miljard jaar bestaat. Het is ontstaan door vulkaanuitbarstingen op de oceaanbodem. Het land ligt midden op de Midden-Atlantische rug, een scheidingsgebied van een aantal tektoniekplaten die langzaam uit elkaar drijven, zo’n 2 cm per jaar.
Doordat deze platen uit elkaar drijven krijgt het onderliggende magma de kans naar de oppervlakte te komen en daar de ontstane scheuren op te vullen. Het land is dus hoofdzakelijk opgebouwd uit vulkanisch materiaal en gesteente.
IJsland wordt nog steeds gemaakt en gevormd: de aarde hoest, boert en braakt op vele plaatsen.

Bron: http://www.ijsland-info.nl

Na dit indrukwekkende bezoek en de bijbehorende info vervolgen we onze weg naar Reykjavik over de 42. Wat een prachtige route is dit en laat deze nu geen onderdeel zijn van de Golden Circle. Eigenlijk onbegrijpelijk maar anderzijds misschien maar beter zo. Het is er zo rustig, dat het bijna lijkt of we er alleen rijden. Onderweg houden de mooie plaatjes niet op en we schieten er zodoende nog een paar.

Rond 13:30u bereiken we Reykjavik en we parkeren bij de University of Iceland. Hier staan we voor nop en lopen we in 10 minuten door het park naar het centrum. Het is geen metropool ofzo en daarmee aardig overzichtelijk. Als eerste bezoeken we de bekendste kerk en blikvanger in het hart van de stad, Hallgrímskirkja. Met zijn 74,5 meter het hoogste kerkgebouw van IJsland.

Voor de kerk staat het standbeeld van Leifr Eriksson. Aangezien ik geen idee had wat die kerel daar stond te doen even wat opgezocht. Hij is vermoedelijk de eerste Europese kolonist van Noord-Amerika. Het standbeeld werd in 1930 door de VS geschonken om het 1000-jarig bestaan van de Alþingi (het parlement van IJsland) te herdenken. Ok, nice to know...maar wat ie dan met die kerk te maken heeft? Ik weet het eerlijk gezegd nog steeds niet. Naast Noord-Amerika ook IJsland ontdekt?

We bezoeken de kerk en daarna maken we nog een korte wandeling door de Laugavegur, de voornaamste winkelstraat van Reykjavik. Hier vind je de meeste winkeltjes en restaurants. Wij zijn nu eenmaal niet van die hardcore citytrippers en zodoende ook vrij snel uitgekeken hier. De Rainbow Street vinden we nog wel een leuke toevoeging. Geinige, kleurrijke straat met de Hallgrímskirkja op de achtergrond.

We houden het rap voor gezien in Reykjavik en rijden de stad weer uit op weg naar de eerste kilometers van de Golden Circle. We landen vandaag op een camping, nou ja grasveld, voor de nacht. Verrassend genoeg zeker geen onaardige prijs voor ISK 3000,- (zo'n €20,-) en het is echt super rustig! We hadden het in dit gebied echt veel drukker verwacht, maar dat zal waarschijnlijk meer bij de bezienswaardigheden zijn. De campingspot ligt in het þingvellir national park. De bezienswaardigheden in dit park staan voor morgen op het programma. 

Woensdag 12-6-2024

Een paar kilometer verderop zetten we de camper op een gratis parkeergelegenheid. Vanaf daar is het maar 5 minuten naar de Almannagjá kloof. Het is 8:00u en dat betekent alle rust om het gebied te verkennen. Het voelt haast onwerkelijk om hier in ons uppie rond te lopen. Hieronder de indrukken van de kloof Almannagjá waar je dus letterlijk tussen 2 continenten loopt, zie uitleg onder.

Nice to know: Þingvellir was de eerste plek waar de Vikingen hun parlement hielden. Dit parlement werd de AlÞingi genoemd en ontstond in het jaar 930 na Christus. Vandaag de dag kun je de overblijfselen van dit parlement nog steeds terugzien. De vallei waar de historische gebeurtenis plaatsvond, voelt door de indrukwekkende natuur magisch aan. De vallei bevindt zich precies op de rand van de Amerikaanse en Euraziatische tektonische platen. Ieder jaar raken Noord-Amerika en Europa 1 tot 18 mm van elkaar verwijderd. Het hoogtepunt van de vallei is de Almannagjá scheur. Hier doorheen loopt de Öxara rivier. Deze rivier scheidt de tektonische platen van elkaar.

Bron: http://www.voigt-travel.nl

We bezoeken na de kloof ook de Öxarárfoss waterval en Stekkjargjá "the dead man walk". De laatste is een kloof waar veroordeelden op weg gingen naar hun straf. In het geval van diefstal was dat ophanging...tja vroeger waren ze daar niet te flauw mee. De naam geeft ook al aan dat het niet om zachtzinnige berechtingen ging. Onderstaand een impressie van deze 2 plekken in Þingvellir.

Boven: de Öxarárfoss waterval.

Onder: de Stekkjargjá kloof.

We volgen daarna braaf de Golden Circle route en komen aan bij Geysir. Deze is bekend door het opspuitende extreem hete water van de geiser Strokkur dat zo nu en dan hoog de lucht in gaat. Even stoom afblazen zeg maar. De plek is genoemd naar de geiser Geysir, maar deze is nog nauwelijks actief. Uit onderzoek blijkt dat deze geiser een hoogte van wel 170m kon bereiken. Blijkbaar kon men door zeep in de geiser te gooien het spuwen opwekken, maar dat heeft Geyser uiteindelijk ook letterlijk om zeep geholpen blijkbaar. De Strokkur bereikt zo'n 20m hoogte en is ook op de video even in actie te zien.

Er is veel volk op de been hier en het toch wel komische feit is dat de hele meute met de telefoon gericht op de geiser staat te wachten op het "vuurwerk" en ja hoor...wij doen ook gewoon mee. Aan de overkant gaan mensen voor de grap aftellen, maar de geiser maakt zelf wel uit wanneer de show begint. En net wanneer je denkt, laat maar hoor duurt te lang, spuit dat ding een megawaterstraal de lucht in. Shit...gemist! Even later hebben we er wel een te pakken, yes!

We maken nog een korte wandeling en zien de uitgebluste Geysir ook van dichtbij. Daar gebeurt op wat stoom na niet veel meer. 

Dan op naar Gullfoss, de volgende "verplichte" plek op de Golden Circle tour.  Ook hier weer bussen vol met toeristen, met ook veel Golden Girls op de Golden Circle zeg maar. De Gullfoss is wel een toffe waterval, groot en breed. Er stort een bak water naar beneden bij deze foss, dus zeker mooi om gezien te hebben. De drukte maakt het echter minder aantrekkelijk en wij zijn er dus rap weer van tussen.

We volgen de zuidelijke route van de Circle om weer in de richting van Reykjavik te rijden. En pakken onderweg nog een hamburger met friet mee als traktatie, gewoon zin in na al die mensen die energie vreten.

We blijven de ringweg 1 volgen en gaan in noordelijke richting verder. Voor ons voelt het in ieder geval als weer back on our own track. De Golden Circle vinden we na andere ervaringen geen hoogstandje, zeker niet qua omgeving. Martin vatte het samen in "het is meer Circle dan Gold". Waarschijnlijk zijn we door onze aankomst in het oosten al op zoveel moois getrakteerd onderweg in het zuiden dat we ook al wat kritischer kijken. Bepaalde mate van verzadiging speelt hier ook een rol misschien? 

We landen op de camping in Akranes. Even bijkomen van alle drukte is wel even lekker.

Donderdag 13-6-2024

Heerlijk geslapen na zo'n dag als gisteren en vandaag staat het schiereiland Snæfellsnes op het programma. We rijden met regen weg, maar gelukkig hebben we tussendoor ook droge perioden, zodat we de highlights rustig kunnen bezoeken. Er is wel wat volk op deze route, maar dat is echt een handjevol vergeleken met gisteren. Onderweg weer genoeg moois te bewonderen.

We stoppen even bij Gerðuberg, waar een kleine, maar langgerekte basaltformatie te zien is.

Op weg naar de volgende bestemming natuurlijk ook weer van alles dat om fotograferen vraagt. Het is bijna irritant mooi. Telkens als ik denk, nu stop er ik even mee, komt er weer een andere berg of fantastisch uitzicht om de hoek. Echt vermoeiend 😅....zo'n roadtrip in IJsland. Maar ja, ligt ook aan mijn eigen enthousiasme denk ik. Martin noemt me al Skippy, the Travel(geit) guide. Ik zit nou eenmaal niet lang stil en heb altijd weer een volgend plan of bestemming paraat met dit soort reizen. Onderweg is het ook vaak last minute een ander plan maken, omdat het weer of de weg gewoon niet doen wat je verwacht. De rollen zijn bij ons dan snel verdeeld. Martin rijdt op 't gemakje door en ik houd me bezig met de navigatie en bezienswaardigheden. Werkt aan boord met zeilen ook vaak zo 😁.

De volgende stop is de Rauðfeldshjá kloof. Mooie kloof waar het smelwater van het bovengelegen ijs een stromend beekje vormt. In de kloof is het oppassen op de natte stenen en zeker ook op de sneeuwmassa erboven. Het smelt in rap tempo en eigenlijk is het bij nader inzien niet echt zo verstandig daar onder te gaan staan in de kloof (zie onder). Als dat naar beneden komt lig je daar voor eeuwig denk ik.

 

Boven: Skippy, the Tourgeit...eh guide aan het werk.

Een eindje verder rijden we het Snæfellsjökull Nationalpark in, genoemd naar de gletsjer die zich  in het centrum van dit gebied bevindt. Jökull betekent gletsjer in het IJslands. De gletsjer ligt op de 1446m hoge stratovulkaan Snæfell.

Na de kloof is het voormalige vissersdorp  Arnarstapi aan de beurt. Hier zijn aan de kust basaltpilaren en kloofformaties te bewonderen (zie onder). Er komen toch wel weer wat bussen met toeristen naar deze plek, maar het voelt niet als overcrowded. De natuur is schitterend hier.

Het standbeeld Bárður Snæfellsás waar een heel verhaal (saga) over te vinden is op internet. Iets met titans en trollen, maar dat laat ik voor nu even aan de lezer om dat op te zoeken. Evengoed leuk om mee te nemen in de plaatjes aangezien het niet te missen is tijdens de wandeling (zie onder).

We doen het rustig aan met een relaxte wandeling bovenlangs de mooie kliffenkust. Het is ondertussen ook wel wat later geworden dan we dachten. We moeten nog even kijken of we op de bedachte parkeerplaats bij Kirkjufell terecht kunnen voor de nacht. Een camping hebben we niet echt nodig eigenlijk. Het is een klein uur rijden naar Kirkjufell en onderweg komen we nog langs de Lóngdrangar Cliff en Saxhóll Crater.

Boven: Lóndrangar Cliff

Onder: Saxhóll Crater

De Saxhóll Crater is een van de voorbeelden van een krater in IJsland die ooit heet magma uit de aarde schoot en het landschap eromheen beeldhouwde. Het is makkelijk bereikbaar vanaf de weg en de klim omhoog eenvoudig met een metalen trap naar de top. Voor ons een kort bezoek hier en dan de laatste kilometers naar Kirkjufell. Ja joh, en dan krijg je gave wolkpartijen als traktatie voor de foto's! Die kun je ook weer niet aan je neus voorbij laten gaan natuurlijk, zie onder. 

Onder: Kirkjufell in zicht

Onder: Bergpartij aan andere zijde van Kirkjufell 

Onder: Daar is de Kirkjufell weer in zicht. 

Met weer een lange dag achter de rug zetten we de camper op de betaalde parkeerplaats voor ISK 1000,- (€6,70). We zien vanzelf wel of we weggestuurd worden vannacht. Voor ons een prima plek met mooi uitzicht, in een eigen huis op wielen en Martin die voor het diner zorgt. Ik zeg... optimaler kan het niet 😁.

Vrijdag 14-6-2024

Na een rustige nacht ben ik er zelf al weer vroeg uit. De parkeerplaats is op 1 andere auto na, die hier ook de nacht heeft doorgebracht, hartstikke leeg. Rond 6:30u loop ik dan ook zonder enig spoor van andere mensen naar de waterval. Hier maak ik in alle rust de fotobeelden die blijkbaar heel bekend zijn, zo lees ik later.

De Kirkjufell is 1 van de bekendste bergen in IJsland. De omgeving is als decor gebruikt in Game of Thrones. Ik heb het nooit gezien, maar veel mensen zijn lyrisch over deze serie. De Kirkjufell is als decor gebruikt voor de Arrowhead Mountain. Degenen die de serie hebben gevolgd, zullen dit ongetwijfeld herkennen. 

Ik zak wat verder af naar het onderste deel van de waterval en voor mij voelt deze plek een stuk magischer. Niet alleen voor de foto, maar ook gewoon door het feit dat je hier alleen staat met het geluid van de waterval om je heen. Ik zit er een tijdje op een steen in een soort van ochtendmeditatie. Boven me zie ik een andere persoon aankomen, die wat foto's neemt, maar dan op het niveau van de bovenste waterval ook gaat zitten op een steen. Zeker een kwartier zitten we daar in alle stilte elkaar in alle ruimte de rust gunnende. Geen idee wat of wie dit was, maar blijkbaar waren er geen woorden nodig om dit serene en magische moment in stilte te koesteren. De persoon heb ik later ook niet meer gezien op de parkeerplaats ofzo, waarschijnlijk alweer vertrokken voordat ik terugkwam.

Onder: nog een serietje van de Kirkjufell a.k.a. The Arrowhead Mountain. De top blijft een beetje mystiek in mist gehuld. 

Martin checkt ook nog even bij de waterval en probeert te begrijpen waarom iedereen dit zo'n fotogenieke plek vindt. Hij heeft  vanuit zijn fotografische ervaring toch ook weer een hele andere kijk op het geheel. Mensen maken dingen zelf belangrijk, die berg is gewoon berg.

Tot zover deze filosofische ochtend, we gaan weer op pad. Onderweg nog de nodige mooie shots waarbij we ook weer een immens groot lavaveld passeren (2e foto onder).

De koffiestop maken we in het plaatsje Stykkisholmur aan de haven. Hier is tevens een korte wandeling te maken naar de vuurtoren. Met woest weer kunnen we ons voorstellen dat deze vuurtoren onmisbaar is om de haven op de juiste koers binnen te varen.

We hebben er inmiddels al meerdere gezien, maar ook hier weer een mooie basaltrotswand. In Stykkisholmur heb ik gelijk de "zoek de puffin opdracht" uitgevoerd (@zussie😁) Als je er een pinguïn in ziet ook goed, want een echte goede puffinknuffel moeten we nog vinden. Deze is denk ik de simpele versie, maar draagt in ieder geval de IJslandse vlag op zijn borst! En echte puffins zien, staat sowieso nog op de wishlist natuurlijk.

We zetten koers richting Buðardalur en rijden daarmee dan ook het schiereiland Snæfellsnes weer af. De rit gaat aan de noordkant over de 54. Op de roadmap te zien als een weg zoals alle andere, maar niets blijkt minder waar. Het is een weg vol putten, gaten en ribbels. Heel soms ligt er een klein stukje asfalt waarbij we dan opgelucht ademhalen en denken dat we van het gestuiter af zijn. Het gaat echter gewoon 80 km vrolijk verder en via de zuidkant terug is in die zin geen optie omdat dit én 100 km langer is én we zijn al te ver op deze f*road om met hetzelfde gerammel ook weer terug te gaan rijden. Op de tanden bijten dus en de camper af en toe lief toespreken dat er echt heus een einde aan komt.....ooit. Hier mogen ze gerust een bord wegzetten dat deze weg beter geschikt is voor 4x4 jeeps ofzo, mijn god zeg. 

In Búðardalur halen we wat kleine boodschappen op en volgen de 60 naar de West-Fjorden. Dit gebied is wat minder makkelijker bereikbaar en zal niet snel bezocht i.v.m. de reistijd die het vraagt. Wij hebben de ruimte om dit wel te doen deze reis. De 60 is op wat kleine stukjes na gelukkig geasfalteerd, hopenlijk blijft dat verderop in de fjorden ook zo 🤞.

De sightseeing is helemaal prima hier, wederom zeer afwisselend. Voor nu hebben we een campground genaamd Djúpidalur gevonden langs de weg (zie onder). Het laatste stuk is wederom groffe gravel en de weg voor morgen lijkt er ook zo uit te gaan zien. Zucht....had gehoopt op iets betere wegomstandigheden dan de eerdere ervaring maar ok, dit is nu eenmaal wat het is. Welkom in IJsland! 

Zaterdag 15-6-2024

Na enig beraad gisteren besloten om toch terug naar de ringweg te gaan rijden. De route door de West-Fjorden is zeker nog 300km rondom. Eenmaal die route gekozen valt er nergens meer een shortcut te maken. De camperbus rijdt super, maar de groffe wegen die hier toch nog grotendeels liggen, vragen veel van het binnenwerk. Het blijft natuurlijk toch een beetje een comfort-camper en geen terreinwagen.  Kleine stukken gravel vinden we echt geen probleem, maar hier gaat het vaak over tientallen kilometers achter elkaar en dan lijkt alles wel uit elkaar te schudden van binnen. Daarbij rijden we max. tussen de 10 en 30 km p/u en zijn we dus nog wel even bezig voordat we de "Route du West-Fjorden" afgerond hebben in deze slakkengang. Verstand wint het van het avontuur in dit geval, we houden de boel graag heel.

We zien wel dat er hard gewerkt wordt om het gebied beter bereikbaar te maken voor verkeer met asfaltwegen. Het toerisme is natuurlijk enorm gegroeid in IJsland. Voor de West-Fjorden misschien de vraag of meer bezoekers bij gaat dragen aan de beleving van remote reizen. Met een goede jeep en groffe banden lukt het best. Dat zal ook geen easy ride zijn, maar past nu eenmaal wel bij deze omgeving. Afijn, wij nemen de 61 en daarna de 68 naar de aansluiting met ringweg 1.

Het is alsnog 160 km rijden met afwisselend gestuiter over gravel en smooth riding over asfaltdelen, maar de Supreme laat zich niet kennen en brengt ons gestaag weer naar de ringweg. She's a tough lady!👊

Eenmaal daar is het genieten van de relaxte weg, hoe fijn is dit zeg! Een half uur later nemen we een vrijwillige afslag naar een hobbelpad. Deze leidt naar de Kolugljúfur Canyon met een toffe waterval, een must see. En dat laatste is ook echt zo! Een supergave canon met een waterval die in verschillende niveaus naar beneden stort. Een van de mooiste settings tot nu toe als het om de combi van canyons en watervallen gaat. In de video is ze ook in levende lijve te bewonderen. 

We verorberen een heerlijk noodlesoepje in de camper en rijden een stukje verder naar Blönduós om te tanken en wat boodschappen op te halen. Onderweg wederom genieten van wijdse velden met bergen op de achtergrond en ook regelmatig mooie IJslanders in het veld, zie eerste foto onder. Ik ga nog proberen een IJslander in close-up te krijgen. Heel mooi paardenras, zeker met die lange wapperende manen.

We landen bij een guesthouse waar ook campers mogen staan, Húnaver Tjaldsvæði. Voor €20,- prima plek voor een nachtstop. Vanaf hier zullen we het noorden nog verder gaan ontdekken alwaar de zogeheten Diamond Circle ook te vinden is. We verwachten dat er in het noordelijk deel minder toerisme zal zijn. In het volgende deel gaan we zien of dat ook zo is.

Dit gedeelte van de reis meebeleven? Check 👉hier onze video: Golden Circle & West-IJsland