Noord-IJsland & Diamond Circle

Zondag 16-6-2024

We pakken de kustroute naar Akureyri, de op 4 na grootste stad van IJsland. Het plaatsje wordt ook een beetje gezien als hoofdstad van het noorden. Na het scoren van superverse chocolade croissants genieten we van de mooie bergzichten onderweg. Deze zijn nog wat in de wolken verborgen, maar dat creëert wel een mooie sfeer.

In dit gebied zien we veel IJslanders in de velden. Dat biedt de kans er eindelijk eens wat van dichtbij op de foto te zetten. Mooie paarden zijn het en volgens mij ook een behoorlijk temperamentvol ras.

We komen op deze route verschillende kleine dorpen tegen. Voor de fika zetten we de camper in Hofsós bij een mooi kerkje even stil.

De korte wandeling in het Hofsós levert nog leuke uitzichten op aan de kust met wederom de inmiddels welbekende basaltrotsen. Er ligt zelfs een zeilboot uit Oostende in het haventje, hoe stoer is dat!

De omgeving op route 76 is mooi en ziet er ook een stuk groener uit dan de West-Fjorden. We komen wel even in de potdichte mist terecht, rijden door wat tunnels en komen nog enkele gravelstukken tegen, maar verder prima trip. Uiteindelijk landen we in Ölafsfjörður op de campsite. 

Maandag 17-6-2024

Vandaag viert IJsland onafhankelijkheidsdag. Sinds 1944 is IJsland onafhankelijk van Denemarken en werd het Republiek IJsland. Er is zodoende van alles te doen in stadjes en dorpen, maar daar wachten we niet op in Ölafsfjörður. 

Na weer een heerlijke hardloopronde met mooie uitzichten en wat body exercise op de sportvelden in Ölafsfjörður rijden we naar Akureyri.

De 76 wordt de 82 en de sightseeing op deze route is wederom prachtig nu het zicht goed is. De besneeuwde bergen maken het plaatje compleet, deze waren gisteren helemaal in mist gehuld.

We arriveren begin van de middag in Akureyri waar de plaatselijke fanfare zich al klaar maakt. We horen ze later in een van de straten, ze lopen dan voorop in een soort optocht. Verder krijgen we in het centrum zelf niet zoveel mee van deze nationale feestdag.

Leuk om te vermelden is dat de stoplichten in Akureyri een rood hartje vormen als je moet wachten. Deze stoplichten zijn bedacht na de financiële crisis in IJsland met het idee wat positiviteit te brengen voor de bevolking. Je ziet deze rode harten alleen in de stad Akureyri.

Deze stad is een fijne plek en voelt ruimtelijk aan met het mooie berglandschap en het water van het fjord in het zicht. Het voelt als hoog zomer hier, we lopen beide in een T-shirt rond. We kunnen zeggen dat we uitzonderlijk boffen met het weer momenteel. Voor IJsland spreken ze bij 20°C al over een hittegolf...nou daar zitten we dan aardig tegenaan met de 18°C die de sensor in onze camper aangeeft. 

We pakken de eerste hotspot van de Diamond Circle nog mee, waterval Godafoss. Prachtige watermassa in beweging en zeker veel mooier dan de Gullfoss in het zuiden. Ook het bezoekersaantal ligt hier een heel stuk lager ook al blijft het een hotspot natuurlijk. Wij zijn nu al fan van het noorden van IJsland!

Een kwartiertje later zetten we de camper neer bij campsite CJA Tjaldsvæði. Mooie ruimtelijke plekken, zo hebben we het nog niet gezien in IJsland. Dit herkennen we meer van Denemarken en Zweden.

Dinsdag 18-6-2024

Het Myvatn (muggenmeer) wordt omschreven als een omgeving waar je wel een paar dagen kunt verblijven voor de bezienswaardigheden en wandelingen. We bereiken het meer eerst aan de zuidkant bij de pseudokraters, Skútustaðagígar. Een foto van bovenaf in 1 van de reisgidsen geeft een goed beeld van wat je hier mag verwachten. Die hoogte bereik je echter niet in de wandeling zelf om de pseudokraters goed in beeld te krijgen. Deze kraters zijn eigenlijk geen echte kraters. Zij hebben geen kraterpijp naar een magmakamer, maar hebben deze vorm gekregen, omdat heet lava over het moerassige gebied van Skútustaðagígar stroomde. Het water onder de hete lava werd omgezet in stoom, dat met een explosie het dikkere, gestolde lava omhoog duwde. Onderstaand de plaatjes van het gebied in combinatie met het vlakke water en de bijzondere wolken.

De volgende stop die hier kort op volgt is 10 minuten verderop bij P Höfði Sudur. Hier sta je rustig en is er een kleine wandeling te maken naar rotsformaties van lava in het meer. Dit zijn hopen steenmassa die goed zouden passen bij de Freggelgrot of als decor bij een Lord of the rings scène. De wandeling is op de vele muggen na een fijne afwisseling. Het heet inderdaad niet voor niets Myvatn wat de insecten betreft.

De route langs het meer volgend aan de oostkant brengt ons vervolgens bij 2 warme waterbron grotten. De eerste is de Grjótagjá grot, welke tevens het best toegankelijk en het grootste is. De andere grot Stóragjá is een heel stuk kleiner en moeilijker benaderbaar. Hoewel de kloof wel tof is, is dit wat ons betreft geen must-see t.o.v. de eerste grot.

Mooi van m.n. de Grjótagjá is het heldere water waar de damp vanaf komt en tevens zo mooi blauw kleurt in de setting. Het water is na een vulkaanuitbarsting momenteel te heet om in te baden, anders zou dit wel een superspot zijn om te relaxen.

Boven de kloof Grjótagjá grot en onder foto's van de kloof boven de grot.

Onder: Mountainview onderweg naar de andere grot Stóragjá.

Boven: de Stóragjá grot en de kloof waar je doorheen loopt om er te komen. 

Onderweg hebben we een krater overgeslagen aangezien dat verder een zwarte hoop lavasteen leek te zijn. We worden duidelijk selectiever in de keuzes, maar de Krafla lijkt ons zeker mooi om even te zien. Het blauwe kratermeer zorgt ook voor mooie contrasten en dat heeft nu eenmaal niet elke krater. Zie onder de sightseeing onderweg naar Krafla toe.

Onder: de Supreme in de omgeving bij krater Krafla en opvolgend de krater zelf. 

Vlakbij de krater is ook nog een geothermisch gebied te bewonderen. Wij laten dit even liggen aangezien het geen toevoeging lijkt te zijn aan wat we eerder op de 42 gezien hebben. In dit noordelijke deel voelt het soms een beetje als een lavawoestijn die toegankelijk is gemaakt voor de toeristenstroom. De geothermische vlakten zijn hier en daar mooi qua kleur, maar de grote vlakten zouden bij ons doen denken aan opslagterreinen voor steenpuin of iets dergelijks. 

Als hekkensluiters van deze dag staan de watervallen Dettifoss en Selfoss nog op de rol. Ook dit is maar weer een klein stukje verder rijden op de Diamond Circle en we zetten de camper op de parking aan de westzijde. Duidelijk een übertoeristische plek, maar gek genoeg lijkt er alle ruimte te zijn voor iedereen. Er is een pad van zo'n 800m zichtbaar door het lavaveld met hier en daar nog besneeuwde passages. Een paar dagen geleden was dit pad naar Dettifoss nog gesloten. Op dit pad kun je onderweg de afslag naar Selfoss nemen. Die ligt wat hoger in de rivierstroom en is een stuk kleiner, maar in de basaltformaties van deze kloof zeker de moeite waard om de wandeling mee te verlengen.

Allereerst komen we natuurlijk bij Dettifoss aan. Het zou de meest krachtige waterval van Europa zijn, ruim 44m hoog en 100m breed. Het water van Dettifoss is afkomstig van rivier Jökulsá á Fjöllum.

Boven: Dettifoss 

Onder: Selfoss en de omliggende kloof

Woensdag 19-6-2024

We hebben er een slow morning van gemaakt op campsite 66.12 North met afbakbroodjes uit de omnipan en een gekookt eitje. Het is soms ook nodig om even te vertragen, zodat alle indrukken een plek kunnen krijgen. Deze campsite ligt aan zee en is duidelijk een favoriete stop voor velen. We zijn 1 van de weinigen met een buitenlands kenteken. De meeste toeristen komen per vliegtuig en huren een camper of auto. Dus veel IJslandse nummerborden hier, maar meestal wordt er door de inzittenden een andere taal gesproken.

Als ik 's avonds even een kijkje neem in "the Kitchen" van de camping, zijn er veel mensen aan het koken, afwassen en kletsen. Het deed me even denken aan de backpackerssfeer die in hutten of guesthouses in Nepal ook kon heersen. Er is verder niks, maar iedereen regelt zijn eigen zaakjes en ondertussen worden er reisverhalen, tips en tricks uitgewisseld.

We rijden nog naar Húsavik, de plek die grotendeels bezocht wordt voor de walvissafari. Hier hebben wij zelf geen belang bij. Naast de hoge prijs voor dit soort activiteiten voelt het beter om die dieren met rust te laten ofzo. Wij zijn blij als we in het Zeeuwse water tijdens het zeilen een bruinvis spelend naast de boot zien mee zwemmen. Daar kiest zo'n dier dan zelf voor en dan hebben we samen vrijwillig lol.

Boven: Húsavik haven en het niet te missen kerkje daar.

Na een lekkere fastfood lunch in een leuke tent aan de haven in Húsavik, een goed gesprek en wat boodschappen rijden we dezelfde weg weer terug in oostelijke richting om op campsite Asbyrgi te landen voor een slaapplek.

Deze campsite ligt in Nationalpark Vatnajökull waar verschillende wandelingen te maken zijn. Er is tevens een infocentrum waar informatie te vinden is over de geologie van dit gebied en de historie van aardbevingen en vulkaanuitbarstingen die hier hebben plaatsgevonden. 

Donderdag 20-6-2024

We worden deze ochtend op campsite Asbyrgi getrakteerd op zomer in IJsland. De zon schijnt volop, wat heerlijk zeg! Mooier moment voor de fika is er niet, good morning!

Dit gebied leent zich dus voor wat sightseeing te voet. Vanaf de campsite maken we de korte Eyjan wandeling van zo'n 1,5 uur op de rots midden in de kloof. Vanaf hier een mooi uitzicht op het gebied. 

Ook in dit gebied nog een mooie plek om te bezoeken en bereikbaar met de camper is het meertje Botnstjörn. Hier is de hoefijzervorm van de kloof goed te zien. Vanaf de parkeerplaats een klein stukje lopen en dat is zeker de moeite waard.

Terugrijdend naar het infocentrum van dit Nationalpark komen we weer langs de Eyjan rots waar we vanochtend bovenop stonden. Toch mooi om deze dan vanuit een lager perspectief te zien, zie onder.

Bij het infocentrum van het Nationalpark wappert de IJslandse vlag tegen een mooie blauwe achtergrond. We houden gelijk maar even koffiepauze op de parkeerplaats hier en verdiepen ons nog in de expositie in het centrum. Dit soort zaken vind ik altijd zo intrigerend en interessant. Het besef dat hier geologische verhalen liggen die soms over miljoenen jaren geleden gaan, maakt ons korte mensenleven haast onmogelijk te plaatsen in de tijd. 

Eenmaal weer op pad in de Supreme naar Raufarhöfn denken we het stuk land noordwaarts rond te kunnen rijden via Kópasker, maar bij nader inzien werd dit een flashback naar de West-Fjorden. Veel gravel, stof en ontzettend diepe wasbordribbels in de weg. We keren om en gaan toch maar via de rechtstreeks route naar Raufarhöfn. Morgen naar de Artic Henge kijken daar. Een soort Stone Hedge maar dan bewust gebouwd in deze tijd als zonnewijzer. Onderweg nog wel wat leuke plaatjes geschoten in gravelworld tussen het geschud van de camper door.

Vrijdag 21-6-2024

De campsite in Raufarhöfn stelt niet zo veel voor, maar rustig was het wel. Het bezoek aan de Arctic Henge is best grappig voor de foto's. Het mist echter de mystiek van Stone Hedge (GB-SCT) of het Stoneship in Kåseberga (S). Deze plekken zijn wel vanuit de oudheid gevormd en dat is toch even wat anders als deze IJslandse versie in de 21e eeuw. Natuurlijk een leuke publiekstrekker waar het dorpje in ieder geval wat aanloop door krijgt. IJsland is echt nog veel in het toerisme aan het investeren en dat zie je op allerlei manieren...

Een groepje jongelui waren hier aan de slag met scheppen, kruiwagens en harken. Ze hadden waarschijnlijk de opdracht de boel een beetje netjes te maken. Een soort Arctic Henge plantsoendienst, maar dan stenen harken in plaats van schoffelen tussen de struiken. Wie weet wat voor verhaal er over 5000 jaar rond gaat over deze stenen torens.

Onderweg naar de volgende campsite toch weer even wat IJslandse omgeving vastleggen. 

Boven: koffiestop in Þórshöfn 

Onder: onoverkomelijk wederom een stuk gravel op de 85. Maar dit keer geen wasbord, dus best te doen.

Onder: er rijzen besneeuwde bergen op uit de mist richting Vopnafjörður.

We kiezen voor een vroege stop bij  campsite Ásbrandsstaðir vlak na het plaatsje Vopnafjörður. Deze werd op de p4n-app goed beoordeeld en als we er aankomen staan we er voorlopig alleen. Even bellen naar het nummer bij de ingang dat je er bent en vanavond komt er iemand langs om af te rekenen. Welkome ontvangst en alles staat tot je beschikking,  van keuken tot wasmachine. Zo zouden meerdere campgrounds in IJsland het aan mogen pakken wat mij betreft. Dit past heel wat beter bij het land en wordt door echte camperaars super gewaardeerd, zeker omdat je formeel nergens vrij in de natuur mag kamperen. Dat is in IJsland sinds 2016 aan banden gelegd, mede om de natuur te beschermen. Wel jammer dat het zover moet komen eigenlijk, de homo toeristicus blijft een bijzonder fenomeen hoor.

Wij gaan de komende dagen in IJsland nog aan de oostkant doorbrengen. De echte rondreiskilometers zitten er ver op, maar de papegaaiduikers staan zeker nog op de rol. Ook in het binnenland valt nog het eea te zien, daarover meer in onze volgende en naar verwachting ook de laatste blog van deze reis.

Dit gedeelte van de reis meebeleven? Check 👉hier onze video: Noord-IJsland & Diamond Circle.