Het zuiden van IJsland

Donderdag 6-6-2024

Gisterenavond weer aan boord gegaan van de MS Norröna. Het bleek weer wat puzzelen met de voertuigen, maar alles paste er in. De ferry gaat tussen de Færœrfjorden door het zeegat uit en zo laten we de eilanden na een kort bezoek weer achter ons.

Na een bumpy zeegang vannacht en zodoende ook 2 uur vertraging zetten we de wielen van de Adria om 11:00u op ijslandse grond. De eerste supermarkt is favoriet doelwit voor inkopen van de meeste camperaars. Wij halen alleen wat lekkers op voor bij de koffie en dan maken dat we wegkomen uit dit gekrioel van toeristen. Oh ja,....wij zijn natuurlijk ook toerist, maar dat ontkennen we nu gewoon even.

Een eindje verder bij een kleine waterval regelen we onze koffiestop. Er komt dan nog van alles voorbij aan campers, auto's, motorrijders en fietsers. Ja, die laatste groep bestaat ook echt. Zwoegend de enige weg van Seyðisfjörður tegen de berg op, door het besneeuwde landschap IJsland in. Respect voor deze lieden, we zagen fietsers ook al tijdens onze reis in het hoge noorden. Lijkt me dat je dan op zeker in een goed gesprek met jezelf terecht komt als je op deze manier reist. Wie weet haal ik ook nog wel eens zoiets in mijn hoofd 🤭.

Als we een beetje gereset zijn van al het mensengedoe, rijden we de weg af naar het eerste plaatsje Egilstaðir. Hier vullen we de brandstoftank weer aan to the max. Met nadruk wordt telkens het advies gegeven je tank vol te gooien als je de kans hebt. Dat heeft m.n. te maken met het feit dat je hier nooit weet in wat voor omstandigheden je terecht kunt komen. So be prepared for all circumstances is the Islandic advice!

Zoals op de bovenste foto al te zien is gaat het eerste deel echt door winterwonderland. Echt alles, inclusief de lucht boven het landschap, is wit. Hier bestaat heel even geen horizon. Wanneer we afdalen komt er weer wat meer groen tevoorschijn. Het is echter wel duidelijk dat de zomer hier nog lang zijn intrede niet heeft gedaan. Ik kon het dan ook niet helpen dat spontaan "Here comes the sun" van The Beatles in mijn hoofd begon te zingen. Ok, de soundtrack voor de video van dit deel bij deze ook weer geregeld 😁

Het eerste fjord dat we bedacht hadden bleek een no go voor onze bus. Dik 30 km over groffe gravel en dat ook weer terug... mwah dan toch maar even comfortabel verder over de ringweg 1.

Het 2e fjord is wel goed begaanbaar en we rijden deze tot het einde uit waar we landen op een campsite in Neskaupstður voor de nacht. Geen mens te zien hier, heerlijk! Er valt ook niks te bekijken aan highlights ofzo. Degenen die hier landen, komen voor de rust en de omgeving. Geen heftige watervallen, geisers of sensationele vulkanen te zien. Voor ons een prima plek om te acclimatiseren voor de rest van onze roadtrip.

Vrijdag 7-6-2024

Het wordt hier nu nauwelijks tot niet meer donker en ik was zodoende al vroeg wakker. Om m'n wederhelft niet wakker te maken niet te veel bewegen in de camper. Maar zodra Martin ook onder z'n dekens vandaan komt, starten we lekker op. Na een warme douche en gezond ontbijtje weer back on track. Hier regent het nu in het oostelijk deel. We rijden met de klok mee de ringweg 1 op en gaan nu dus richting het zuiden. Hier geeft de weersverwachting aan dat het droog is en de zon zou door moeten komen. Nou, dat kunnen we zeker wel gebruiken!

Onderweg is het verbazingwekkend hoe het landschap telkens transformeert. De vormen van de bergen, de kleuren, de luchtpartijen, echt alles veranderd gaandeweg. 

We maken een eerste stop bij de zogeheten Blábjörg Cliffs. Deze zijn groen gekleurd vanwege chlorietmineralen. Overblijfselen van een mega vulkaanuitbarsting zo'n 9 tot 10 miljoen jaar geleden. Daar is toch echt niks bij voor te stellen in ons korte mensenleven hier op deze planeet? Ik blijf dit soort wetenswaardigheden indrukwekkend vinden en het relativeert ook gelijk zo'n beetje alles waar je je überhaupt zorgen over zou kunnen maken in de tijd van leven die ons gegeven is op deze planeet.

De fika gaat er hier ook weer in en daarna is het richting Höfn voor wat boodschappen. Een mooi plaatsje met voldoende faciliteiten. De tank weer opgetopt en nu door naar Jökulsárlón, het beroemde gletsjermeer en de Diamond Beach. Maar eerst onderweg natuurlijk nog volop sightseeing on the road. Tja, kiezen lukt niet echt dus kijk zelf maar welke foto's je voorkeur hebben.

Na nog een goed uur gereden te hebben bereiken we Jökulsárlón, het gletsjermeer. Hier is het gelijk een stuk drukker, 3 betaalde parkeerplaatsen waar niet overnacht mag worden. Tevens zijn hier allerlei commerciële activiteiten te boeken mocht je jezelf niet bezig kunnen houden. Van amfibievoertuig, tot met een RIB of kano het water op, you name it. Wij parkeren de bus op de parkeerplaats aan de overkant van de weg waar het wat rustiger lijkt. Via een pad onder een brug door komen we bij het gletsjermeer uit. Hoe toeristisch ook, dit is wel mooi om te zien. Een must do als je in IJsland bent. De blauwe kleuren die sommige ijsbrokken hebben zijn magnifiek.  Ook als er een besluit te gaan rollen in het water is het een flinke kolos die beweging komt. In de video komt ie kort even voorbij.

We maken de nodige shots en rijden dan een stukje door naar parkeerplaats waar we wel kunnen overnachten. Morgen willen we naar Vik. Aldaar zijn de basaltrotsen en een mooie ijsgrot te bewonderen. Ik wil graag nog die gletsjerwandeling en de Katla Ice Cave doen met een gids. Weer genoeg op het verlanglijstje van morgen.

Zaterdag 8-6-2024

Echt een stuk beter geslapen vannacht, heerlijk. Op de parkeerplaats waar we staan, zijn er nog enkele camperaars bijgekomen. Vanaf hier zijn ook wandelingen te maken aan de andere kant van het Jökulsárlónmeer. Wij pakken nog een korte versie mee om na het ontbijt nog een frisse neus te halen. Nou, fris was het zeker! 

We zien het meer met de ijsschotsen nu van de andere zijde en wat is het hier rustig zeg. Goed zicht op het ijs en alle ruimte. Hier geldt wederom, the best things in life are for free. Even verder kijken dan onze neuzen lang zijn levert in dit geval wederom mooie plaatjes op. 

Onderweg laat Martin zijn krachten nog even gelden. De temperamentvolle inspanning levert een gebroken reuzenkei op. Tja, de één gaat naar de sportschool, de ander slooft zich zo uit. 

Boven: nog even een steenmannetje achtergelaten 😁

We gaan weer op pad richting Vik. Onderweg maken we de nodige stops voor een bakkie en mooie shots. Ik dacht dat ik nu wel klaar was met al die bergen,  maar het is steeds zo'n andere scenery dat het lastig is er geen foto's van te maken. Dus zodoende weer een setje van de sightseeing onderweg.

We pauzeren op een parkeerplaats bij een waterval, de Fossálar. Dit blijkt ook nog eens een hele mooie plek te zijn om een korte wandeling te maken. 

Hierna vinden we, de ringweg westwaarts volgend, de Fjaðrárgljúfur, een mooie kloof ontstaan ergens aan het einde van de laatste ijstijd. De weg ernaartoe is geasfalteerd, voor ons een luxe aangezien de onverharde paden toch behoorlijk wat geschud opleveren. Om de camper enigszins te sparen vermijden we die groffe wegen liever als het niet echt noodzakelijk is. Steenslag hebben we zo te pakken van andere voertuigen die het niet zo nauw nemen met de snelheid. En tja, beetje zuinig op onze spullen zijn we wel. Maar deze weg is dus helemaal prima. Je betaalt 1000 ISK voor het parkeren, zo'n €6,70 en dat is zeker prima te doen voor deze plek. Het is wederom een trekpleister voor toeristen, maar we ervaren hier voldoende ruimte om rustig te genieten van de omgeving. 

Dan op weg naar Vik waar we voor vandaag landen op de camping en ik morgen de Katla Ice Cave tour ga doen. Zo hebben we tevens een rustdag na alle reisdagen van de afgelopen week.

Hier zijn ook een goede supermarkt en een Ice Wear winkel te vinden. Die laatste is voor ons een soort snoepwinkel aan outdoorkleding en accessoires. Wij hebben weer genoeg te doen in Vik😜.

Eind van de middag lopen we naar het vlakbij gelegen black beach. Gek hoor, we zijn zo gewend aan witte stranden dat dit erg surrealistisch overkomt. Maar het is toch echt pikzwart!

Ook de paarse bloemen zien we hier volop. Úlfabaunir noemen de IJslanders de paarse plant. De lupine behoort tot de vlinder-bloemenfamilie en gedijt erg goed in het IJslandse klimaat.

Zondag 9-6-2024

Vandaag de tour naar de Katla Ice Cave. Deze tour gaat met een gids over een deel gletsjer die op de vulkaan Katla ligt. De gids, een echte onvervalste vikingguy komt in korte broek want de zon schijnt en het is 12 graden = zomer in IJsland. Dat het nog aardig waait en je nog met een paar toeristen een gletsjer op gaat, no problem. De sneeuw verdwijnt hier op veel plaatsen ook pas in juni en in september verwachten ze de kou alweer terug. Dus tja, ergens kan ik het optimisme ook wel weer begrijpen. Ik houd m'n lange broek en fleecevest in ieder geval aan, de groeten!

We gaan met 3 personen op pad, ik en een vader en zoon uit Mexico. Dit wordt dus een semi-private tour met zo'n kleine club geeft de gids aan. De heenreis gaat uitgebreid over een uitgestrekte, zwarte poedervlakte. Dit is de vlakte waar vulkaan Katla haar resten heeft achtergelaten. Begin 20e eeuw is er een grote eruptie geweest en het is niet wachten of ze nog uitbarst, maar wanneer. Katla is de op 1 na grootste vulkaan op IJsland en ze ligt nu slapend onder een ijskap. Echter is aangegeven dat deze vulkaan zeker eens in de 100 jaar uit zal barsten. Op mijn vraag aan de gids hoe er nu dan gekeken wordt naar de uitbarsting bij Grindavik, geeft hij aan dat die uitbarsting in vergelijking tot een eruptie van Katla niks voorstelt. Als Katla gaat moeten we hier echt zorgen dat we niet meer in de buurt zijn.

In die gletsjer op deze vulkaan bevindt zich dus een van de Katla Ice Caves. Zo nieuwsgierig als ik ben zie ik nml. andere, grotere groepen aan de rechterkant van ons. Ieder excursiebedrijf heeft hier blijkbaar zo z'n eigen Katla Cave. Zie je maar weer wat commercie doet met dergelijke highlights. De enige echte Katla Ice Cave bestaat blijkbaar niet, want na verloop van tijd storten grotten door het smelwater ook gewoon in. Zodoende zijn de gidsen ook altijd op zoek naar nieuwe gaten. Dit wordt zo echter niet in de advertenties aangegeven, het is dat ik er naar vraag.

Tot zo ver dus de illusie om een dergelijke, toch wel dure excursie als iets exceptioneels te kunnen beschouwen. Ook hier geldt weer dat de mooiste dingen gewoon gratis zijn en dat was deze zeker niet. Maargoed, blijkbaar kon ik de verleiding niet weerstaan om toch te boeken.

Eenmaal bij de gletsjer is het even schakelen dat deze gewoon hartstikke zwart is aan de bovenkant op dit moment. Na een helm op de kop en stijgijzers onder de schoenen klimmen we, volgend in de voetstappen van de gids, een stukje naar boven richting de ingang van de grot. Een deel van het gruisveld naast de waterstromen bevatten namelijk onzichtbare zinkgaten. Een soort drijfzand waar je zomaar in een keer in wegzakt tot je knieën. De jonge Mexicaan overkomt het op route die we na de grot nog even doen, omdat de gids nog een kloof wilde checken. Ergens toch net een verkeerde stap en tja, dan is je nette kakikleur broek dus zwart mister Mexicano. Die gaten zijn er dus echt en niet tof als het je overkomt. 

Onder: verschillende indrukken binnenin de ijsgrot. Katla slaapt gelukkig rustig.

Onder: de ingang vanaf de buitenzijde en de omgeving lijkt op een zwarte woestijn.

De ijsgrot zelf blijft wel iets bijzonders als ik zo binnenin die ijskap loop. Alles lijkt te leven en daarnaast zijn de opbouwlagen ook goed te zien. Het ijs smelt wel voor een deel, maar er komt ook elk jaar weer een laagje bovenop. Na de nodige mooie foto's en genieten van een toch wel aparte omgeving keren we weer terug naar Vik.

Al met al leuk en interessant om mee te maken zo'n ijsgrot, maar ik zou het voor een bedrag van zo'n €180,- niet weer doen of aanbevelen als iets dat je zeker gezien moet hebben. Ik neem de ervaring in ieder geval weer mee terug en daar genieten we met 2 van de foto's en het verhaal voor de prijs van 1. Eenmaal weer in Vik staat Martin al te wachten op de parkeerplaats en is de koffie al liefdevol gezet.

Daarna wandelen we in de middag nog het rotsplateau nabij Vik omhoog. Een wandeling van zo'n 2,5 uur retour met een flinke klim aan de start. Het levert ons een mooi overzicht op van de omgeving van Vik met een prachtige blauwgekleurde zee en hemel.

Wat een mooie dag hebben we te pakken in IJsland zeg. Here comes the sun is een feit! Het is stiekem al wat later geworden en we besluiten nog een nacht op de camping in Vik te blijven. Morgen weer een dag om verder te reizen.

Maandag 10-6-2024

We komen in de ochtend aan bij Reynisfjara Beach waar de basaltrotsen te zien zijn en er ook een mooie grot is, de Hálsanefshellir genaamd. In een aflevering van "het perfecte plaatje" kwam deze plek ook voorbij. Tof om hier nu zelf te staan en dit bijzondere gesteente te zien. We maken de nodige toeristenshots en genieten van de zomerse dag hier aan the black beach.

Boven: onderweg naar Reynisfjara Beach Onder: de basaltrotsen bij Reynisfjara 

Onder: de basaltgrot Hálsanefshellir

Ook zien we hoog boven ons puffins op- en afvliegen. Ze zijn nu iets te ver weg om op de foto te krijgen, maar die kans krijgen we vast nog.

De zon maakt ons relaxed en het tempo vertraagd zo ook lekker. Zo'n 20 minuten verderop komen we bij de Skógafoss. Ook deze plek is gebruikt in de voornoemde fotografiewedstrijd. Hier is het echt weer lekker druk, bussen rijden non-stop op en neer. De waterval is zeker de moeite waard en helemaal als er regenbogen verschijnen door de waterdruppels die ervan afstuiven. 

We ontkomen niet aan de watervallen vandaag. Iets verderop vinden we de Seljalandsfossi waar je achterlangs kunt lopen en de Gljúfrabúi waterval in een kloof. Beiden de moeite waard als we de recensies moeten geloven. Het is ook weer een echte toeristische trekpleister, een plekje vinden om te parkeren is nog lastig. De aanhouder wint en we lopen gewapend met regenjas aan richting de Seljalandsfossi. En deze is zeker mooi te noemen, met wat een kracht valt deze neer en hoe grappig is het dat je hier aan de achterkant kunt lopen. Supertof dus! Je wordt hoe dan ook nat door de stuifstralen en ergens denk ik even aan de Piranha attractie in de Efteling. Don't ask my why...zal het water wel zijn.

Na deze ervaring is een paar 100 meter wandelen de Gljúfrabúi waterval te bewonderen in een kloof. Ook weer een bijzondere setting die je niet zo makkelijk tegenkomt. Toch even op die steen een douche pakken om die ene foto te kunnen maken.

We houden zoveel mogelijk zuidwaarts aan en rijden door tot aan Stokkseyri. Hier is een leuke,  kleinschalige camping te vinden. Het gebied is de laatste kilometers haast vergelijkbaar met het nederlandse platteland. Het enige verschil is dat er in de verte bergen te zien zijn. Vanaf hier zullen we richting Reykjavik gaan uiteraard met de nodige stops onderweg. Die ervaringen gaan in de volgende blog voor het westelijk deel van IJsland terugkomen.  Tot dan!

Dit gedeelte van de reis meebeleven? Check 👉hier onze video: IJsland het zuiden